Ποια είναι η τελευταία φορά;

Ξέρεις, η τελευταία φορά που έκανες scroll στις αγγελίες εργασίας στην Ελλάδα. Όχι έτσι χαλαρά, αλλά με την ελπίδα ότι θα βρεις την ευκαιρία σου. Που το βλέμμα σου σταμάτησε σε μια αγγελία που είχε τον τίτλο “Marketing Specialist” ή “Social Media Manager” και σκέφτηκες “Α, αυτό είναι για μένα!”.

Αλλά μετά άρχισες να διαβάζεις. Και τι είδες; Ζητείται άτομο για όλα!

• Call center.
• Παραγγελιοληψία.
• Έλεγχο stock.
• Φωτογράφιση προϊόντων.
• Social Media Management.
• Google Ads & Meta campaigns.
• Short form videos (brainstorm & shooting).
• Απάντηση σε σχόλια και μηνύματα στα social media.

Και όλα αυτά για… 800 ευρώ το μήνα. Γιατί; Πραγματικά, γιατί;

Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί συμβαίνει κυρίως στην Ελλάδα; Και πώς στο καλό φτάσαμε στο σημείο να θεωρείται νορμάλ το να ζητάνε από έναν άνθρωπο να είναι 10 σε 1; Ας το πάρουμε από την αρχή. Πόσο εύκολο είναι, τελικά, κάποιος που θέλει να ασχοληθεί επαγγελματικά με ένα από όλα αυτά, να βρει δουλειά και να εξειδικευτεί; Ξέρεις, αυτό που λέμε “να βρει το αντικείμενό του”. Σου έχω την απάντηση: δύσκολο! Γιατί οι περισσότερες εταιρείες δεν ψάχνουν κάποιον για ένα συγκεκριμένο ρόλο. Ψάχνουν κάποιον που να τα κάνει όλα. Και όταν λέω όλα, εννοώ ΟΛΑ.

Οι Αγγελίες αυτές όμως συνεχίζονται… Γιατί;

Ξέρεις ποιο είναι το πιο τρελό; Ότι αυτές οι αγγελίες συνεχίζονται. Παρά το κράξιμο. Παρά το ότι όλοι σχολιάζουν από κάτω “σοβαρά τώρα;” και “800 ευρώ για όλα αυτά;”. Παρά τις συζητήσεις στα social media και στα καφέ με φίλους που λέμε “έλεος πια”. Γιατί συνεχίζονται; Γιατί υπάρχει κόσμος που πηγαίνει σε αυτές τις θέσεις. Κόσμος που αποδέχεται αυτές τις συνθήκες. Κόσμος που λέει “δεν πειράζει, ας κάνω την αρχή και βλέπουμε”. Και κάπως έτσι, οι εργοδότες συνεχίζουν να πιστεύουν ότι αυτή η τακτική είναι μια χαρά. Ότι θα βρουν πάντα κάποιον που θα πει “ναι”. Δεν μπορώ να τους κατηγορήσω όμως. Όλοι -ή σχεδόν όλοι- έχουμε βρεθεί στη θέση να αποδεχτούμε μια δουλειά, με λίγα λεφτά, μέχρι να βρούμε κάτι καλύτερο.

Να σου πω όμως κάτι; Θέλω να ακούσω από κάποιον που πήγε σε τέτοια θέση. Επιβίωσε; Πώς ήταν η εμπειρία του; Γιατί πραγματικά, αν υπάρχει κάποιος που το έκανε και τα κατάφερε, θέλω να μας πει πώς. Θέλω να μάθω αν ένιωσε ότι τον εκμεταλλεύτηκαν ή αν τελικά κατάφερε να πάρει κάτι από αυτή την εμπειρία. Τις δικές μου εμπειρίες θα σας τις πω άλλη φορά, αν και ευτυχώς ήταν λίγες. Λίγες, αλλά καλές ωστόσο! 

Γιατί όμως οι νέοι εργαζόμενοι δε γνωρίζουν τα όριά τους;

Γιατί, ξέρεις, υπάρχει και αυτή η πλευρά. Ότι οι νέοι που ψάχνουν δουλειά δεν ξέρουν πού να σταματήσουν. Δεν ξέρουν ποια είναι τα όριά τους. Και ξέρεις γιατί; Γιατί κανείς δεν τους το έχει πει. Κανείς δεν τους έχει πει ότι το να δουλεύεις 12 ώρες την ημέρα για 800 ευρώ, κάνοντας 10 διαφορετικές δουλειές, δεν είναι νορμάλ.

Οπότε, πες μου: Ποια είναι η τελευταία φορά που είδες μια τέτοια αγγελία; Και τι έκανες; Έκανες scroll down ή έμεινες εκεί, κοιτώντας την με απορία και μια δόση θυμού; Γιατί εγώ, ειλικρινά, έχω κουραστεί να τις βλέπω. Έχω κουραστεί να βλέπω ανθρώπους να τις αποδέχονται. Και έχω κουραστεί να σκέφτομαι ότι αυτός είναι ο κανόνας.

ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΝΟΝΑΣ!

Αυτός δεν πρέπει να είναι ο κανόνας. Δεν πρέπει να είναι η κανονικότητα. Πρέπει να διεκδικήσουμε καλύτερες συνθήκες. Να απαιτήσουμε σεβασμό στις δεξιότητες και τον χρόνο μας. Και κυρίως, να μάθουμε να λέμε “όχι” όταν μας ζητάνε το αδύνατο. Αλλά πώς;